Op zondag 9 februari werd onze jaarlijkse Snert- en glühweintocht georganiseerd. Mede-organisatoren Johan Zijlstra en Marleen Kalverda namen ons dit jaar mee naar de mooie bossen en zandpaden van Noord-Drenthe, waar zij twee uitdagende routes hadden uitgestippeld. Marleen en Johan doen verslag:
“Vooraf was het even heel spannend of de tocht wel door zou kunnen gaan. Het KNMI had code oranje afgekondigd, de KNVB en andere sportorganisaties hadden alle sportevenementen afgelast en er was een advies afgegeven om maar lekker binnen te blijven. Maar dat geldt dus niet voor de ATB-ers van SFC Westerkwartier! Na koortsachtig overleg met het bestuur werd er uiteindelijk toch groen licht gegeven: de echte storm zou pas na zessen Groningen en Drenthe gaan teisteren.
Om 10 uur ‘s ochtends stonden er dertien mannen en één vrouw te trappelen om van start te mogen gaan. Marleen was de kopvrouw van een groep van drie en Johan mocht de anderen de weg gaan wijzen. De tocht begon in Leek. In de nieuwe wijk Oost-Indie moesten de eerste steile obstakels worden bedwongen. De snelle groep, die voortvarend van start ging, kreeg in Leek al te maken met materiaalpech, waardoor deze groep lachend werd ingehaald door Marleen en haar mannen.
De band van Henk werd een hardnekkig probleem. Twee banden, drie CO2 patronen en tig adviezen over hoe het anders, beter en sneller kan later, werd de achtervolging ingezet. Helaas voor de ‘snelle’ groep, werd de groep van Marleen niet meer teruggezien. Er werd slechts een glimp van deze groep opgevangen bij de koffiestop, halverwege, bij de bult in Langelo. Hier werden beide groepen achter elkaar door de koffiedames opgevangen, met verse koffie en heerlijk zelfgemaakte appelplaatkoek (met minimaal 3000 kcal per stuk).
Na tien minuten en met twee stukken taart achter de kiezen stond iedereen te stuiteren om weer verder te mogen. Op naar Norg, een vooral technisch deel van de rit, wat goed te horen was aan het gemopper van Theo. Wat verlangde hij naar de lange brede zandpaden met de wind op kop…
Na Norg, met de wind in de rug, vlogen beide groepen huiswaarts. Op naar de zelfgemaakte snert van Margrethe en Jan-Willem! Het laatste obstakel was de trap in de Wolveschans. Kees nam op twee treden na de hele trap omhoog en kwam daarmee het verst van iedereen. Maar er waren ook mensen, we noemen geen namen, die de trap volledig links lieten liggen (degene die meer van de brede zandwegen houdt…).
De nazit in de garage bij Margrethe en Jan-Willem was gezellig en warm, waardoor er dit jaar weinig animo was voor de glühwein.
Al met al kunnen we terugkijken op een leuke tocht, met een aangename temperatuur, zonder regen en met maar een ‘beetje’ wind. Al was daar in het bos weinig van te merken!”
